Hayatta hiç sevildiğini hissettiğin bir an oldu mu?
Belki de hiç olmayacaktı
Senin sınavın da buydu…
Sınav zor olandı, payımıza bu düştü
En azından bir kere olsaydı?
Ne yapalım,
Peki…
Eğer kaçmak istediğin kendinsen, fayda etmiyor başka bir yere gitmek
Olduğun yer hep, olmaman gereken yer gibi geliyor, arayışta yaşıyorsan ve kaçman gereken de kendinse aslında basit değil mi?
Sahi….
Evde olma hissini özlemişim
Evi değil, evde olma hissini
Çoktur evde olup da hissetmediklerim…
Her şeyi sıfırlayıp başlamak gerekiyorsa,
oyun bunu emrediyorsa,
İleride bir gün o sıfırın bir olup, dimdik duracağını bilsen de
Bugün sıfıra hizmet ediyor
hayat sana 1’i imkan vermiyorsa
hadi o zaman!
Yine, yeniden, sıfırdan
Başlayalım…
Yaşadığım hayattan mutluyum, ama yaşamak istediğim hayat bu değil.
Hoşbuldum, gelmeyi diler miydim? Bilmem….
Sana 2 söz getirdim bir şarkıdan…
Beni anlamadın da canım, kanatma ne olur?
Beni cümle cihan tanır, anlamadın yanarım…
Hiçbir yere ait hissedememem yerden mi? Benden mi?
Gezdim bulamadım, yoksa kaybettiğim ben miyim?
Ben hayatta doğru zamana inanmışımdır hep,
Sanki o zaman, bu zaman gibi hissediyorum
Daha ne kadar yalnız ve mutsuz hissedebilirim ki?
Birinin gelip kurtarması gerekmiyor muydu, tam da şu an,
Hani filmlerde hep öyle olmaz mıydı?
Leyla ile mecnunda ismail abinin bir sözü var,
Ben daha güçlü olmak istemiyorum ki diye,
Yeterince güçlenmedik mi? Daha fazlasına ne gerek?
Gel kurtar beni bu bataklıktan, her kimsen…
Ağlamanın da aşamaları varmış,
Öncesini sonrasını düşünmeden, sadece çektiğin acıya ağladığın seviyeye de ulaşmak yaş gerektiriyormuş
Bunu da öğrendim hey hayat
Daha başka ne fazı olabilir ki?
Ben bazı şeylere kendimi hiç hazır edemedim. Bildiğim sokaklarda hep biraz farklıymış gibi olan ama aynılığa gömülmüş hislerde yaşadım
Yürüdüğüm sokaklar Kadıköy Beşiktaş değil de Paris olabilirdi belki de, ya da küçük bir köyün ıssız sokakları
Birinde kalabalıklar beni yalnız hissettirirdi, diğerinde gerçekten ıssızlığa gömülmüş o sokaklar
Her şey çok farklı olabilirdi ama bazı şeyler mutlak aynı
Belki de hazır olmamak lazımdı, hazır olmaya çalışmaktı yıpratan, bilmiyorum
Ama her neyse bu içimdeki, yaşananlardan çok yaşanacakların kaygısında, geri döndürülemeyecek şeyin esiri altında
Herkesin bir konuyla ilgili tanımlaması olur ya, benim ki bu, geri dönüşü olmayacak şeylerin korkusu ya da kaygısı yaşamımın merkezine, benden çok daha büyük bir özgüvenle oturuyor
Bense onun izin verdiği alanlarda, yaşamın sanki kontrol edilebilirmiş hissiyle yaşancı hayatlar yaşıyorum
Neyse başta da dedim ya ben bazı şeylere kendimi hiç hazır edemedim, hazır olmamak lazımdı belki de…