Kendine yabancıyım ben,
Hangimiz değiliz ki?
Halen günlerimizi mutsuz geçiriyorsak,
Bizi mutlu edecek çareleri ararken, kaybolmuşsak,
Aslında kendiyle yaşarken insan,
Belki de en uzak biziz kendimize!
Aslına bakarsanız tanıdığım yönlerim de yok değil,
Ama bu yönlerimi bilmem bana iyi gelmiyor ki!
Ah bu şarkıların gözü kör olsun derken boşa mı söylemiş şair?
“Ah bu şarkıları” defalarca üst üste başkası mı dinletiyor bize?
Kendimi hiç tanımamalıyım belki de,
Tanırsam sadece acı ekliyorum benliğime
Diken basıyorum yaralarıma…
Kendime yabancılığımı hissettirmeyecek,
Aramızı yapacak,
Beni bana sevdirecek biri lazım bana,
O zaman belki o şarkıların yerini gül kokuları alır,
Mutlu bir ilkbahar akşamı hayal ederim belki de,
Belkilerin içine bu kadar gömülmüşken,
Belki de bir tek sen çare olabilirsin iç seslerime….
Yorum Yok